Na kartach Pecha współwystępuje nie tylko fabuła ściśle kryminalnej natury, ale również fabuła rodzinna. Powieść bardzo wyraźnie akcentuje bowiem dwie warstwy porządku społecznego: publiczną oraz prywatną. Strefa prywatna należy do kobiet, zaś w sferze publicznej dominuja mężczyźni. Ich autorytet pozwala rozstrzygnąć napięcia oraz konflikty. Zatem odpowiednikiem rodowej nestorki w porządku społecznym (silnie zresztą w optyce powieści Joanny Chmielewskiej skryminalizowanym), staje się ulubiony przez pisarkę podinspektor Bieżan. Dając gwarancję uczciwości, zyskuje tym samym prawo do zaufania nawet całego rodu, wraz z jego nestorką! Bardzo ciekawy jest pewien kunsztowny manewr konstrukcyjny, jaki stanowi zwornik Pecha jako dzieła literackiego. Da się zauważyć, iż powieść posiada budowę niejako podwójną. Owa podwójność klamruje utwór nader zgrabnie, nadając mu, dzięki starannemu wyważeniu proporcji między poszczególnymi sekwencjami, wyrazisty rytm i płynność.W Pechu pisarka z wyraźną, bijącą w oczy z wielu kartek, lubością puszcza wodze genealogicznej rozpuście, każąc czytelnikom współuczestniczyć w złożonej siatce mnogich kombinacji występujących wśród rodu Godlewskich.